Barış Akademisyeni Doğanay: Nerede durduysak oradayız, hatta ilerideyiz

ANKARA – Tahlil sürecinin akabinde yaşanan çatışmalı periyottaki ölümlere karşı çıkarak “Bu suça ortak olmayacağız” başlıklı metni imzalayan ‘Barış Akademisyenleri’ OHAL devrinde yayımlanan Kanun Kararında Kararnamelerle üniversitelerden ihraç edildi.

Anayasa Mahkemesi’nin tabir özgürlüğü kararına karşın OHAL Komisyonu’nun vazifeye iade etmediği Barış Akademisyenleri’nin bir kısmı yönetim mahkemelerinin verdiği olumlu kararların akabinde yıllar sonra üniversitelerine, öğrencilerine dönmeye başladı.

Ankara Üniversitesi Bağlantı Fakültesi’nde vazifeli olduğu sırada ihraç edilen Barış Akademisyeni Prof. Dr. Dava Doğanay da yaklaşık yedi yıl sonra misyonuna iade edildi ve Cebeci Kampüsü’ne geri döndü. Okuluna döndüğü gün üniversite idaresinin yönetim mahkemesinin olumlu kararına itiraz etmesiyle karşılaşan Doğanay, “Nerede duruyorsak oradayız, hatta tahminen daha ilerideyiz” dedi.

‘SÜREÇ DAYANIŞMAYLA GEÇTİ’

Geride kalan yedi yıllık sürecin dayanışmayla geçtiğini tabir eden İdeal Doğanay’a nazaran ihraçlar başlar başlamaz kurulan Ankara Dayanışma Akademisi sayesinde akademisyenler akademiyle bağlantısına devam etti. Öğrencileriyle farklı alanlarda bir ortaya gelecek yol ve usulleri süreç içerisinde geliştirdiklerini belirten Doğanay, “Bunlar sürecin biraz daha yumuşak geçmesine, üniversitenin dışında da var kalabilmeye, akademik çalışmaları dönüştürme imkânı sağladı” dedi ve şöyle devam etti:

“Hem sivil toplum örgütleriyle çok yakın iş birliği içine girdik hem üniversite öğrencisi olmayan lakin akademik bilgiye erişme gereksiniminde olan pek çok toplum kısmından beşerle bağlantıya girdik. Ankara Dayanışma Akademisi’nin açtığı seminer sayısı yüzü geçti. Geriye dönüp bakınca üniversite öğrencisi olmayanlar açısından da bizim açımızdan da çok kıymetli bir imkân.”

Prof. Dr. Dava Doğanay

‘HÂLÂ BİTMİŞ DEĞİL’

Öte yandan sürecin kolay olmadığını, şimdi de geçmediğini söz eden Doğanay, “Bazı mahkemeler iade kararı verdi, birtakım mahkemeler ret kararı verdi. Kimileri ise hiç karar vermedi. 400’ün üzerinde Barış Akademisyeni ihraç edildi. İhraç edilen akademisyenlerin durumu, maruz kaldığımız adaletsizliklerin, haksızlıkların katlanarak devam ettiği bir sürece dönüştü” dedi ve kelamlarını şöyle sürdürdü:

“Altı, yedi yıl insan hayatında çok uzun lakin akademik hayatta da çok uzun bir müddet. Doktorasını ihraç edildiği günlerde bitirmiş olan bir akademisyenin bugün Profesörlük atamasını beklemesi düşünülebilir. Lakin hâlâ bitmiş değil. Ben misyona iade edildim lakin üniversite mahkemenin kararına çabucak yürütmeyi durdurma talebiyle itiraz etti. İstinaf mahkemesinden çıkacak karar bekleniyor. Bir hafta sonra istinaf mahkemesi yürütmeyi durdurma kararı da verebilir, iadeyi iptal de edebilir, onaylaya da bilir. Sonrasında Danıştay süreci başlıyor fakat ne kadar süreceği de kesin değil. Bu şu manaya geliyor. Yedi yıla yakın bir mühlet geçti lakin şimdi hiçbir halde bitmedi. Bu herkesin hayatını farklı biçimde etkiliyor.”

‘ELMA AĞACINI ORADA GÖREMEMEK İÇİMİ BURKTU’

Cebeci Kampüsü’ne yıllar sonra dönmesinin akabinde içini burkan şeylere şahit olduğunu belirten Doğanay, ayrılmalarının akabinde yerleşkenin bir şantiyeye dönüştüğünü hatırlatarak şunları söyledi:

“O yerleşkeye birinci 1988’de girmiştim. Neredeyse hiç orta vermeden oradaydım. Benim odamın da bulunduğu koridorda çiçeklerimiz vardı. Hiç kimse sulamadığı vakit ben suluyordum. Geri döndüğümde hiçbirinin olmadığını gördüm, yok edilmişler. Tahminen inşaatta tahminen öbür yere taşındılar. Bu insanın içini burkan bir şey. İhraç edildiğimiz günlerde yerleşkenin içine elma ağacı dikmiştik, çabucak yok edildi. Onu orada görememek birebir halde içimi burktu. Bunlar akademik hayatın sürekliliğine dair şeyler. 1988 yılından beri içerisinde olduğunuz yerde olağan ki çok şey değişiyor ancak ağaçlar o denli değişmiyor, ömürleri çok uzundur. Bunları görmek kaybedilenin ne olduğunu da anlatıyor.”

‘NEDERE DURUYORSAK ORADAYIZ, HATTA DAHA İLERDEYİZ’

Bu süreçte Anayasa Mahkemesi’nin verdiği ihlal kararı ve yargılandıkları mahkemelerden çıkan beraat kararlarının “barış talep etmenin cürüm olmadığını” ortaya koyduğunu tabir eden Doğanay, “Buna dair bir kararın olmasına da gerek yok. Biz zati biliyorduk. Ortada bir kabahat yok” dedi. Üniversitelerin sessizliğinin ne hale getirildiğinin de göstergesi olduğunu söz eden Doğanay, barış talebinin akademideki varlıklarıyla ilgili olduğunu ve bunu sürdüreceklerini tabir ederek kelamlarını şöyle sürdürdü:

“Nerede duruyorsak oradayız, hatta daha ilerideyiz. Öteki türlü bilgiye erişim talihimiz oldu. Zorlanmadık değil ancak bunu başarabildik. Şu anda hâlâ yargı yoluyla sürdürülen yıldırma devam ediyor. İadeler güya herkes iade ediliyor üzere bir algı yaratıyor lakin asla o denli değil. İade kararları hâlâ düşük oranda. İade edilenler için üniversitelerin istinafa başvurmuş olmaları da bu belirsizlik sürecine katkı veriyor. Vazifeye başladıktan bir ay sonra yine işinden edilen arkadaşlarım var. Bir defa daha birebir şeyleri yaşıyorsunuz ki tahminen de bu daha travmatik. Bu ne kadar sürer bilmiyoruz ancak içinde bulunduğumuz baskıcı iktidarın yıldırma taktiği olarak devam ediyor. Burada ne yapılmaya çalışıldığını bizler görüyoruz ve bunu da lisana getireceğiz. Şimdiye kadar nasıl var kaldıysak var olmaya da devam edeceğiz.“